Ceren KARAKAYA
İşitme Engelliler ve Aileleri Derneği Başkanı olan Viki Özromano 2003 yılında yanıma gelerek "Linda, işitme engelli öğrenci ister misin?" diye sorduğunda, düşünmeden "evet" dememin sebebi "Omurilik felçli ve görme özürlü çocuklarla 1 yıldır çalışabildiysem, işitme engellilerle de çalışabilirim diye düşünmemdi.Viki'nin getirdiği 3 çocuk arasından Ceren Karakaya ile çalışmaya karar verdim.
Ekim 2003'te ilk dersler başladık. ilk derste paniğe kapıldım. (Eyvah! Viki seni öldüreceğim. şimdi ne yapacağım?) Duymayan bir çocuğa duyuyormuş gibi davranıyordum. Sonradan fark ettim ki asıl yapılması gereken de buymuş. Doğal davranmam Ceren için iyi bir motivasyon oldu. Beni daha dikkatli izlemesini sağladı.
1,5 aylık çok sıkı bir eğitimden sonra ilk sınavımız vermeye hazırdık. 3.Aralık.2003’te Sabancı Center’da Bakırköy Belediye’sinin düzenlediği Dünya Özürlüler Günü kutlamasında Ceren’in başarısını tüm seyircilerle beraber paylaştık. Ceren’in sahnede ürkekliği; duymamasının vermiş olduğu tedirginlik; “Anne, ben duymuyorum ama herkes beni duyacak değil mi?” diye sürekli sorması…İşte Ceren’in ilk sahne performansı.
Ceren artık ürkek bir amatör değil, yaptığı işin bilincinde küçük bir profesyonel piyanist olma yolunda ilerliyor. Sahneye ilk çıktığında gözlerinde okunan korku ifadesi artık başka bir ifadeye dönüştü. Yürüyüşü, piyanoya farklı oturuşu, tek başına (bensiz) çalabilmesi… Ceren insanlara “Ben buyum, imkansızı başardım.” Der gibi duruyor artık.
Ceren’in konserlerinden sonra yanımıza gelip “Playback mi yapıyordunuz?” diyenler bile oldu. Hiç duymadığına inanamadılar. Keşke duyabilseydi…
Nasıl başardığımı soranlar oldu. Başarımın sırrı sadece anne olmamdı. Cereni çalıştırırken “Benim çocuğum engelli olsaydı ne yapardım?” diye düşündüm. Son derece sabırlı oldum. İkinci büyük etken Ceren’in annesiydi. Çocuğuna olan sevgi ve ilgisi fedakarlığı bu başarıya ulaşmamız sağladı.
Ceren’in piyanodaki başarısı özgüvenini de artırdı. Bu duygular okulunda da teşekkür alan bir öğrenci olmasını sağladı. “Neden olmasın” diye başladığımız bu yolda Ceren, istenirse engelin başarıya engel olamayacağını en güzel örneklerinden biridir.
Ceren seninle gurur duyuyorum ve seni çok seviyorum. Bu yolda el ele devam diyorum."
Linda KASO
Bakırköy Belediyesi Tiyatroları
Yunus Emre Kültür Merkezi Piyano Öğretmeni
Ekim 2003'te ilk dersler başladık. ilk derste paniğe kapıldım. (Eyvah! Viki seni öldüreceğim. şimdi ne yapacağım?) Duymayan bir çocuğa duyuyormuş gibi davranıyordum. Sonradan fark ettim ki asıl yapılması gereken de buymuş. Doğal davranmam Ceren için iyi bir motivasyon oldu. Beni daha dikkatli izlemesini sağladı.
1,5 aylık çok sıkı bir eğitimden sonra ilk sınavımız vermeye hazırdık. 3.Aralık.2003’te Sabancı Center’da Bakırköy Belediye’sinin düzenlediği Dünya Özürlüler Günü kutlamasında Ceren’in başarısını tüm seyircilerle beraber paylaştık. Ceren’in sahnede ürkekliği; duymamasının vermiş olduğu tedirginlik; “Anne, ben duymuyorum ama herkes beni duyacak değil mi?” diye sürekli sorması…İşte Ceren’in ilk sahne performansı.
Ceren artık ürkek bir amatör değil, yaptığı işin bilincinde küçük bir profesyonel piyanist olma yolunda ilerliyor. Sahneye ilk çıktığında gözlerinde okunan korku ifadesi artık başka bir ifadeye dönüştü. Yürüyüşü, piyanoya farklı oturuşu, tek başına (bensiz) çalabilmesi… Ceren insanlara “Ben buyum, imkansızı başardım.” Der gibi duruyor artık.
Ceren’in konserlerinden sonra yanımıza gelip “Playback mi yapıyordunuz?” diyenler bile oldu. Hiç duymadığına inanamadılar. Keşke duyabilseydi…
Nasıl başardığımı soranlar oldu. Başarımın sırrı sadece anne olmamdı. Cereni çalıştırırken “Benim çocuğum engelli olsaydı ne yapardım?” diye düşündüm. Son derece sabırlı oldum. İkinci büyük etken Ceren’in annesiydi. Çocuğuna olan sevgi ve ilgisi fedakarlığı bu başarıya ulaşmamız sağladı.
Ceren’in piyanodaki başarısı özgüvenini de artırdı. Bu duygular okulunda da teşekkür alan bir öğrenci olmasını sağladı. “Neden olmasın” diye başladığımız bu yolda Ceren, istenirse engelin başarıya engel olamayacağını en güzel örneklerinden biridir.
Ceren seninle gurur duyuyorum ve seni çok seviyorum. Bu yolda el ele devam diyorum."
Linda KASO
Bakırköy Belediyesi Tiyatroları
Yunus Emre Kültür Merkezi Piyano Öğretmeni
