BAZEN TEK İHTİYACIMIZ
BİZE UZANAN BİR EL
VE ANLAYACAK BİR YÜREKTİR

İşitme engellilerin
 Okuma-Yazma öğrenmekte zorlandıklarını…
 Sadece Meslek Liselerine gidebildiklerini…
 Anadolu Lisesi ve Özel okul sınavlarında hiç şansları olmadığını…
 Üniversiteye gidebilen işitme engelli sayısının parmakla sayılacak kadar az olduğunu…

Biliyor muydunuz? Ne kadar şaşırtıcı değil mi? 
 
Değerli dostlarımız,                                                  

Ben de bu sorunları ilk öğrendiğimde çok şaşırmıştım.

4 sene evvel bana işitme engelliler okuma-yazma bilmiyorlar denseydi. Nasıl olur, görme engelliler biliyor da, işitme engelliler neden bilmiyorlar? derdim.

Her şey 2003 yılında bir velinin 12 yaşındaki işitme engelli oğlu için sosyal aktivite arayışı içinde olması ile başladı. Özel öğretmen temin ederek küçük çocuklara okuma-yazma ve dudaktan okuma eğitimleri vermeye, daha büyük çocuklara da bilgisayar kursları, ve çeşitli sosyal ve sportif faaliyetlere başladık .

Kurslara katılım her geçen gün artıyordu. Bilinçli aileler, bilgisiz aileleri eğitmeye, onlara yol göstermeye başladılar. Daha 6 ay geçmeden veli sayısı 100 leri buldu. Hepsi bir arayış içindeydi, kendi yaşadıkları sorunları, problemleri başka ailelerin yaşamalarını istemiyor, hiç olmazsa minikleri kurtaralım diye düşünüyorlardı.

İşte bu düşünce çerçevesinde Bakırköy Belediyesi eski Başkanı Ahmet Bahadırlı’nın da teşvikleriyle, Bakırköy de  9 m2 cik bir mekanda derneğimizi kurduk. Ailelerin yoğun ısrarları üzerine, ne olduğunu bile anlamadan kendimi bu derneğin başkanı olarak buldum.